معماری مدرن ایران تقریباً همزمان با دوره پهلوی متولد می‌شود. پس از سال ۱۳۰۰ چهره شهرها و معماری ایران متحول می‌شود. در دوران رضاخان معماری تا حد زیادی دنباله‌روی معماری باستانی دوران هخامنشی بود. بسیاری از بناهای دوره رضاخان همچون بناهای دوران هخامنشی، ستون‌های متعدد داشتند.

برای بررسی معماری دوره پهلوی، آن را به دوره پهلوی اول و دوره پهلوی دوم تقسیم می‌کنند. در سال‌های ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰ که دوران سلطنت رضاخان است، ساخت و سازهای زیادی انجام شد. از این دست اقدامات عمرانی می‌توان به ساخت مدرسه، دانشگاه‌ و راه‌آهن اشاره کرد. جریان اصلی معماری در دوره پهلوی اول، معماری نئوکلاسیک باستان‌گراست. در معماری نئوکلاسیک در نما یا تزئینات ساختمان از عناصر معماری ایران باستان استفاده می‌شد ولی درون ساختمان بر اساس نیازهای کاربردی جدید طراحی می‌‍شد.