مدرسه جهانگيرخان در جانب شرقى شهر قم - نزديک دروازه رى سابق - و در مرکز محله جامع قرار دارد. اين بخش تا قرن سوم هـ.ق قسمت اصلى شهر محسوب مى‌شد، ولى با آغاز اين قرن و ورود حضرت معصومه (س)‌ در سراى موسى بن خزرج اشعرى و سپس وفات آن حضرت در محلى بنام باغ بابلان، قسمت اصلى شهر به تدريج به سمت غرب و حدود امروزى کشيده شد. اين مدرسه از مدارس دورهٔ صفوى قم است که در دورهٔ ناصرى به سال ۱۲۷۸ هـ.ق به وسيله ميرزا نصرالله‌خان مستوفى گرگانى تعمير و مرمت يافت و پس از آن به نام مدرسه ناصرى نيز ياد مى‌شد که در عين کوچکى از مدارس معروف قديمى قم بود و اکثر فضلاى سابق قم از تربيت يافتگان اين مدرسه بودند. اين مدرسه يک بار در عصر صفويه از ناحيه عالم زمان مرحوم جهانگيرخان - مدرس مدرسه شاه اصفهان - تعمير يافت و کتابخانه‌دار شد و کتبى بر آن وقف گرديد. اين مدرسه يک بار هم در دوره فتحعلى‌شاه تعمير يافت و آخرين بار در زمان حضرت آيت‌‌الله بروجردى در سال ۱۳۷۳ قمرى تعمير کلى به عمل آمد که سنگ نوشته سردر ورودى مدرسه مؤيد آن است. در حال حاضر به دليل آسيب‌هاى وارده، به عنوان يکى از آثار معمارى اسلامى در دست تعمير است و پس از تعميرات اساسى توسط سازمان ميراث فرهنگى استان مورد بهره‌‌بردارى قرار خواهد گرفت. به اعتقاد اهل فن، مدرسه جهانگيرخان از نظر نقشهٔ چند ضلعى و سردر زيبا، از مدارس منحصر به فرد ايران است.
عکاس: مصطفی مداح نظری