سفالگري اسلامي
تاريخ دقيق ورود نقاشي زير لعابي به سوريه و مصر و همچنين منشأ و چگونگي توسعه ي اوليه ي آن، نسبت به اطلاعاتي که در اين رابطه در مورد ايران وجود دارد (شماره 10)، مشخص نيست. اما به نظر مي رسد که در حدود سال 1200/597، اين تکنيک گسترش يافته است. دو شکل متداول براي توليد کاسه ها متداول بوده که يکي از آن ها مانند نمونه اي که در اين جا مشاهده مي شود، داراي فرم نيم کره اي با کناره هاي صاف و پهن است و فرم ديگر فرمي مخروطي و ناقص با پايه ي استوانه اي بلند است (شماره 25). فرم دوم بسيار شبيه فرم متداول کاشان در اوايل قرن سيزدهم / هفتم است (شماره 11). در اين جا مي توان به وجود ارتباطي بين سوريه و ايران پي برد، ولي شيوه ي انتقال اين تأثيرات نامشخص است. در هر حال، نکته ي مشخص اين که، فرم هر دو شکل، از اشکال ظروف فلزي اقتباس شده که در ميان آن ها مي توان به يک نمونه ي برنزي مرصع کار شده ي جالب توجه اشاره داشت که بر روي آن، نام يک مقام حکومتي، بدرالدين لولو حاکم موصل (در شمال عراق) در اوايل قرن سيزدهم / هفتم، ثبت شده است.
نظرات کاربران
UserName