خط نستعليق يکي از خطهايي است که در نوشتن متنهاي فارسي و اردو و گاه عربي بکار ميرود. اين خط بيشتر در ايران رواج دارد و خوشنويسان ايراني بيشتر با اين خط به هنرنمايي ميپردازند.در اواخر سده هشتم و اوايل سده نهم هجري يعني در عهد تيموري از درآميختن دو خط نسخ و تعليق خوشنويسي جديدي براي خط فارسي در ايران بوجود آمد که نسخ تعليق ناميده شد و بعدها به نام نستعليق شهرت يافت.خط نستعليق دومين خط خاص ايرانيان ميباشد. خط نستعليق فاقد علايم زير و زبر و پيش است و با توجه به ظرافتها و گردشهاي لطيفي که در حرکتها و شکل حروف دارد کم کم جايگاه خود را در خوشنويسي جهان باز کرد. برخي آن را عروس خطوط اسلامي ميگويند.