آيت الله حاج شيخ كاظم شيرازي در سال 1290 ه.ق، در شيراز زاده شد. وي دوران كودكي اش را در زادگاهش به فراگيري خواندن و نوشتن گذرانيد. وي در كربلا با والدينش اقامت گزيد و ادبيات عرب را به خوبي فرا گرفت. پس از دو سال، پدر و مادرش به شيراز بازگشتند. او به تنهايي به تحصيل ادامهداد تا پس از چهار سال، به شيراز مهاجرت كرد. ايشان در سال 1306 ه.ق ـ پس از دو سال اقامت در شيراز ـ رهسپار كربلا شد و در مدت كوتاهي ـ حدود چهار سال ـ شرح لمعه، قوانين، فصول و رياض را به پايان رسانيد، سپس وي تصميم گرفت به سامرا ـ كه تحت سرپرستي آيت الله العظمي ميرزاي شيرازي داراي حوزه علميه شكوهمندي شده بود ـ برود. ايشان، در حدود سال 1310 ه.ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان ميرزاي شيرازي قرار گرفت. آيت الله شيخ محمد كاظم شيرازي پس از وفات استادش، ميرزا محمد تقي شيرازي، در 1338 ه.ق، رهسپار نجف اشرف شد و به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. او در اين مدت و تا هنگام وفاتش، يكسره به تدريس و تآليف پرداخت. وي در حوزه نجف شهرتي فراوان كسب كرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان زعيم بزرگ شيعه آيت الله العظمي سيد ابوالحسن ا