از علمای مجاهد ایران در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری. وی در ۱۲۸۲ ق در تبریز به دنیا آمد. پدرش سیدمحمد شیخ الشریعه،از فقهای نامدار و برجسته آذربایجان بود. وی در تبریز از حاج میرزا فتاح سرابی و حاج میرزا محمود اصولی، مقدمات فقه و اصول را فراگرفت و در ۱۳۰۴ ق برای تکمیل تحصیلات عازم نجف اشرف شد و از محضر درس استادانی چون فاضل ایروانی، حاج میرزا حبیب الله رشتی،آقا شیخ حسن ممقانی و شیخ محمد کاظمینی استفاده کرد و پس از اتمام تحصیلات به زادگاه خود بازگشت و در محله انگج به تبریز اقامت کرد و به همین سبب به انگجی شهرت یافت. به نوشته کتاب علماءالمعاصرین، آقا سید ابوالحسن از طراز اول مجتهدین ایران، مراتب اجتهادش مسلم امثال و اقران، محقق مدقق،فقیه اصولی، صاحب وقار و تمکین و متانت و ابهت، کثیرالعلم، وفیرالفهم ولی بسیار قلیل الکلام بود. آیت الله انگجی از جنبش مشروطه حمایت کرد، اما به واسطه تندروی مشروطه خواهان و پس از اخراج حاج میرزا حسن مجتهدی تبریزی از تبریز به حکم انجمن ایالتی آذربایجان، از مشروطه خواهان کناره گرفت و به هیأت اسلامی