محمدمهدی غروی اصفهانی (زادهٔ ۱۳۰۳ ـ اصفهان و درگذشتهٔ ۱۳۶۵) (مشهور به میرزا مهدی اصفهانی) از فقهای معاصر شیعه بوده است. وی را مؤسس مکتب تفکیک یا مکتب مشهد میدانند. در اوایل ۱۳۰۳ هجری قمری در اصفهان بهدنیا آمد. پدرش میرزا اسماعیل اصفهانی نام داشت. در ۹ سالگی پدر را از دست داد. مقدمات فقه و اصول را در اصفهان خواند و در ۱۲ سالگی راهی نجف اشرف شد. محمدرضا حکیمی در کتاب خود مکتب تفکیک، بهنقل از پسر میرزا مهدی، زندگی علمی او را بهسه دوره تقسیم کرده. دورهٔ اول (۱۸ سال) از مهاجرت او به نجف آغاز میشود و شامل شرکت او در دروس میرزای نائینی میشود. در این دوران او به سیر و سلوک عرفانی اشتغال دارد و شاگرد سید احمد کربلایی است. در این دوره در نجف اصول را نزد آخوند خراسانی (صاحب کفایة الاصول) و فقه را نیز نزد سید محمدکاظم یزدی (صاحب عروة الوثقی) خواند. وی همچنین سید اسماعیل صدر ارتباط پیدا میکند و بهراهنمایی او سلوک خود را پیش میگیرد. بهواسطهٔ صدر با شیخ محمد بهاری همدانی، سید علی قاضی و سید جمال گلپایگانی آشنا میشود. دورهٔ دوم، مابقیِ