سید جمالالدین واعظ اصفهانی ملقب به صدرالواعظین و صدرالمحققین (۱۲۷۹ قمری - ۱۳۳۶ ق.) مشروطهخواه و پدر محمدعلی جمالزاده، نویسندهٔ ایرانی بود. در یک سالگی پدرش را از دست داد و همراه مادرش به تهران و سپس به شیراز رفت اما در بیست سالگی به اصفهان برگشت و وارد فعالیتهای سیاسی و فرهنگی گردید با اوج گیری عدالت خواهی و مشروطه طلبی مردم به تهران آمد و در آنجا اقامت گزید. در جریان مشروطه به مشهورترین واعظ تهران تبدیل شد و سخنرانیهای او خشم محمدعلی شاه را بر انگیخت. جمالالدین واعظ اصفهانی پس از واقعه بمباران مجلس بالباس مبدل و به قصد رفتن به نجف راهی همدان شده و به مظفر الملک که یکی از دوستان وی بود پناهنده گردید ولی وی به او خیانت نموده و اورا به بروجرد فرستاد و به دستور محمدعلیشاه قاجار توسط حاکم بروجرد در این شهر کشته شد. از جرمهای او مشارکت در نگارش کتابچه ضد استبدادی "رویای صادقه" بود. لباس التقوی از آثار اوست. پارهای از سخنرانیها او در روزنامهای به نام الجمال چاپ شد. آرامگاه او در بروجرد به نام جمالیه معروف است.