فقیه و مدرس بزرگ حوزه ها، سید ابوتراب عبدالعلى موسوى خوانساری، 17 رجب (1271 ه.ق.) در شهر خوانسار دیده به جهان گشود. استعداد ذاتی، هوش سرشار و علاقه فراوان به دانش طلبی، به خوبى در او نمایان بود. این ویژگی، پدر را بر آن داشت تا تربیت علمى و اخلاقى او را، خود به عهده گیرد؛ بنابراین خواندن، نوشتن و قرائت قرآن کریم را به او یاد داد. با وفات پدر، جناب سید محمد على - فرزند محمد صادق موسوى خوانساری، - ادامه تعلیم و تربیت سید ابوتراب را به عهده گرفت. او با کمک دیگر استادان خوانسار، تا سال (1286 ه.ق.)، ادبیات فارسی، عربى و دیگر دانش هاى مقدماتى حوزه را به وى آموخت. سپس در سال 1291 ه.ق براى تکمیل یافته هاى خود وارد اصفهان شد. وى نزد استادان آن شهر به مدت 4 سال، به یادگیرى فقه، اصول، تفسیر، رجال، ریاضیات و دیگر علوم پرداخت. او در سال 1295 وارد نجف شد و مدت 5 سال نزد آیة الله سید حسین تبریزى کوهکمرى (متوفاى 1299ه.ق.) به فراگیرى مراحل عالى فقه و اصول پرداخت و حتى درس آن استاد بزرگ را تقریر مى کرد. سید ابوتراب خوانسارى از مان روزهاى نخستین ورود به حوزه علمیه نجف اشرف، علاوه بر تحصیلات، به تدریس علوم