سید محمدرضا سعیدی، (۲ اردیبهشت ۱۳۰۸ - ۲۰ خرداد ۱۳۴۹) معروف به آیتالله سعیدی، روحانی و مجتهد شیعه، از زندانیان سیاسی زمان طاغوت که در زندان به شهادت رسيد. آیتالله محمدرضا سعیدی در دوم اردیبهشت ۱۳۰۸ متولد شد. تحصیلات حوزوی را ابتدا در حوزه مشهد شروع و سپس به قم رفت. وی در این دوران در کلاسهای درس سید حسین طباطبایی بروجردی و سید روحالله خمینی شرکت میکرد. وی در علوم حوزوی به درجه اجتهاد رسید. مدت زمانی جهت تبلیغ مذهب شیعه به کویت رفت. اما در ۱۳۴۱ و همزمان با شرع نهضت روحانیت به رهبری خمینی، به قم بازگشت. وی از فعالین مبارزاتی بر ضد حکومت پهلوی بود که قسمت عمدهای از عمرش را مصروف آن کرد و به فعالیتهای مختلف پرداخت. سعیدی توسط ساواک ممنوعالمنبر شده بود با این وجود در محلهای دوردست و روستاهای اطراف تهران به فعالیت سیاسی ادامه میداد. وی در سال ۱۳۴۵، به دنبال ایراد یک سخنرانی دربارهٔ اسراییل دستگیر و به مدت ۶۱ روز زندانی شد. پس از آن در اردیبهشت ۱۳۴۹ و در قضیهٔ ورود سرمایهگذاران آمریکایی به ایران، اقدام به انتشار اعلامیهای