سید محمدحسن حسینی شیرازی (۱۵ جمادی الاول ۱۲۳۰ در محله درب شاهزاده شیراز - ۱۳۱۲در سامرا) مشهور به میرزای شیرازی و میرزای مجدد، مرجع تقلید شیعه ایرانی بود. در چهار سالگی پای به مکتب نهاد و پس از فراغت از درسهای اولیه، در شش سالگی وارد حوزه علمیه شد. در سال ۱۲۴۲ به اصفهان رفت و از درس محمدتقی رازی استفاده كرد. پس از درگذشت محمدتقی رازی، در درس سید حسن بیدآبادی و محمدابراهیم کلباسی حاضر شد. وی در سن ۲۰ سالگی از بیدآبادی اجازه اجتهاد گرفت. وی در سال ۱۲۸۱ پس از فوت شیخ انصاری، مرجع تقلید شیعه شد و نزدیک به ۳۰ سال در این مقام به رفع مشکلات مردم و اداره حوزههای علمیه مشغول بود. یکی از مهمترین حوادثی که در ایام زعامت او رخ داد، قضیه تحریم تنباکو بود.پس از اعطای امتیاز انحصار توتون و تنباکو به کمپانی رژی در چهار شهر ایران، مردم به پیشتازی چهار نفر از شاگردان میرزای شیرازی دست به اعتراضات گسترده ای زدند. در تهران شیخ فضل الله نوری، در اصفهان آقانجفی اصفهانی، در شیراز سید علیاکبر فال اسیری و در تبریز میرزا جواد مجتهد تبریزی از رهبران این جریان بودند. حکم تاریخ