پس از شکل گيري نقاشي زيرلعابي، کاربرد اين شيوه در سراميک سازي اسلامي ادامه يافته و تغييرات در سبک و آرايش رنگي، مراحل متوالي را به نمايش مي گذارند. تحت حاکميت ايلخانيان مغول که در اواخر قرن سيزدهم / هفتم، بر ايران فرمان مي راندند، طرح هاي گياهي آزادتر شده و حالت سيال تري يافتند. طرح هاي متغير و در عين حال متمايز پس زمينه مربوط به دوران پيش از مغول، تبديل به مجموعه هاي پراکنده اي از نقطه ها شده و رنگ سياه ملايم تر گشته و به رنگ سبز نزديک شد. لکه هاي فيروزه اي که جابه جا ديده مي شوند، دلالت بر علاقه اي جهت گسترش رنگ آميزي زير لعابي دارند. تزيينات پيکره اي رو به کاهش مي گذارند. طرح هاي رايج در اين زمان، طرحهاي هندسي بوده و طرح هاي اسليمي متنوعي به عنوان نقوش پرکننده ي طرح، به کار مي رفتند.