پيکره هايي که بر روي کاسه ي پاييني ديده مي شوند، احتمالاً از طرح هاي منسوجات اقتباس شده که ترکيب بندي متقارن در آن ها داراي فوايد تکنيکي و در نتيجه اقتصادي بوده است. علاوه بر اين، دو اسب سوار يا دو حيوان يا پرنده ي مقابل هم، عناصر رايجي در پارچه هاي ابريشمي باقي مانده از دوران اوليه اسلامي بوده اند. به اين ترتيب [طراحي نقوش] ظروف مينايي، نه تنها برگرفته از عناصر تصويري نسخه هاي خطي مذهب، بلکه بافته هاي گران قيمت و نفيسي بودند. دو پيکره، احتمالاً به داستان يا افسانه ي مشخصي ارتباط نمي يابند. به احتمال زياد، آن ها به عنوان نمادهاي آسايش و سلامتي، همراهي کننده ي زندگي با عزت، به کار رفته اند. پيام نمادين اين تصاوير، با جملاتي حاوي آرزوهايي مبني بر بخت خوب، آسايش، سلامتي، نشاط، خوشبختي و غيره در لبه ي داخلي ظرف، کامل مي شود.