پس از استفاده آغازين از بدنه هاي خمير سنگي (شيشه اي) جهت تقليد از چيني آلات سفيد چين، سفالگران اسلامي در اين روش مرسوم، رنگ را نيز به تکنيک هاي خود اضافه کردند. ابتدا، تنها يک رنگ به لعاب اضافه مي شد؛ کبالت براي رنگ آبي منگنز براي رنگ ارغواني، و يا مانند نمونه اي که در اين جا آورده شده، مس براي رنگ فيروزه اي مورد استفاده قرار مي گرفت. با کاربرد لعابي از جنس سرب، مس به رنگ سبز تغيير رنگ مي دهد. ولي تحت لعاب هاي قليايي که بر روي بدنه ي خمير سنگي به کار بسته مي شد، مس تبديل به رنگ فيروزه اي مي شود؛ و اين رنگ مشخصه ي سراميک ها و گنبدهاي کاشيکاري شده ي ايراني، از مرحله ي ابداع، تا قرن هاي يازدهم / پنجم و دوازدهم / ششم است. طراحي بر روي کوزه به صورت خوشنويسي و با خط کوفي انتزاعي است. خوشنويسي در فرهنگ اسلامي داراي اهميت بسيار والاتري نسبت به فرهنگ غرب مسيحي بوده است. قرآن کنوني، نسخه اي از قرآن جاودانه اي است که به زبان عربي در بهشت موجود است. به اين ترتيب حروف و کلمات، خود داراي تقدس بودند.