ضرورت نگارش قرآن کریم در زمان حیات پیامبر اسلام روشن بود، زیرا اعتماد بر حفظ قرآن در حافظهها نمیتوانست اطمینان خاطر در مورد صیانت قرآن را فراهم سازد. از این رو، پیامبر اسلام به جهت اهتمام خاصّ به قرآن برای نوشتن وحی، آنان را که نوشتن میدانستند برگزید تا با دقت به ثبت و ضبط آیات اقدام نمایند و هر وقت که آیهای نازل میشد و پیغمبر اسلام آنرا بر اصحاب فرو میخواند از صحابه کسانی که خط داشتند و کتابت میدانستند آیه را بر استخوان، چوب، برگ خرما و چیزهای معمول به زمان مینوشتند. این گروه کُتّاب وحی نامیده میشدند. عدهای هم آنها را حفظ میکردند. پغمبر اسلام نیز به آموزش این خط و کتاب به مسلمین علاقه زیادی داشتهاند. چنانکه در جنگ بدر که عدهای از قریش به اسارت مسلمین در آمدهاند پیامبر اسلام شرط آزادی آنها را تعلیم خط و کتابت به عوض هدیه به مسلمین قرار دادند.