معده یا شکم یا دل عضو توخالی ، عضلانی و حجیمی از لوله گوارش است که به شکل لوبیا می باشد که در مرحله دوم گوارش عمل میکند. محفظه معده از بالا به ازوفاگوس و از پایین به اولین بخش دئودنوم مربوط می شود. غذا پس از عبور از مری وارد معده می شود. معده عضوی است عضلانی. به خاطر تولید اسید کلریدریک در معده محدوده ph آن بین ۱ تا ۴ است که بستگی به نوع حیوان، غذای درون معده، زمان آن در طول روز و مصرف دارو دارد. اسید معده توسط سلولهای جداری ترشح می شود. غذا در معده به ذرات کوچکی خرد میشود تا غذا بتواند در روده کوچک جذب شود. معده اولین مکان ذخیره موقت غذاست که قابلیت منبسط شدن دارد به طوری که میتواند حدود ۲ تا ۴ لیتر غذا را در خود نگه دارد.