مسلماً یک شخص ورزشکار با تنبلی و کسالت بیگانهاست و علاوه بر داشتن هیکلی متناسب و خوش فرم از روحیهٔ بالا و شادابی نیز برخوردار است و این موفقیت، ارتباطات وی را در زندگی روزمره، چه در خانواده و چه در اجتماع یا محیط کار تضمین میکند. در حین انجام فعالیت بدنی، تولید یک مادهٔ شیمیایی از بدن به نام "سروتونین" بیشتر میشود. کاهش سرتونین در بدن با افسردگی مرتبط میباشد و داروهای ضد افسردگی نیز در جهت افزایش این ماده در بدن عمل میکنند. بنابراین در میان افرادی که به طور مرتب ورزش میکنند، به ندرت میتوان شخص افسردهای یافت. از طرفی با ورزش کردن، تولید "اندورفین" و "اپی نفرین" و "سیتوکینها" نیز افزایش مییابد و این مواد به طور طبیعی باعث بالا بردن سطح هوشیاری و روحیهٔ عمومی فرد شده و احساس انرژی و شادابی بیشتری برای انجام کارهای روزمرهٔ زندگی به شخص ورزشکار اعطا میکنند.