پس از پیروزی انقلاب مردمی لیبی چالش اصلی را باید در لیبی جستوجو کرد. جایی که پرسشهای متعددی درباره ماهیت قدرت انتقالی، درباره خطر رقابتهای قومی و قبیلهای بین بنغازی و طرابلس، درباره پذیرش یا طرد شورای انتقالی از سوی مردم پایتخت و درباره چگونگی تحقق مطالبات مردم وجود دارد. آنچه مسلم است اینکه انقلابیون بعد از در هم شکستن آخرین مقاومتهای نیروهای وفادار به قذافی و پاکسازی شهر طرابلس از آثار آن، خواهند کوشید در ادامه با توجه به چارچوب از پیش طراحی شده از سوی شورای ملی انتقالی و البته با ادامه حمایت اعلام شده ناتو و اتحادیه اروپا، مراکز قدرت در طرابلس را در اختیار بگیرند و در چارچوب زمانبندی از پیش تعیین شده، به سوی برگزاری انتخابات دمکراتیک حرکت کنند. شورای ملی انتقالی و اساسا هر دولتی که در هفتهها و ماههای آینده در لیبی حکومت کند، وامدار ناتو و غربیها به خاطر کمک اجتنابناپذیر آنها در سقوط قذافی است. از این لحاظ شاید مهمترین چالش حاکمیت موقت لیبی در روزهای آینده ایجاد تعادل میان انتظارات غربیها و مطالبات واقعی مردم لیب