روستای میمند در ۳۸ کیلومتری شمال شرقی شهر بابک استان کرمان واقع شده است. این روستا یکی از سکونتگاه‌های صخره‌ای جهان و نوزدهمین اثر جهانی ایران است که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. میمند از دو لغت می (شراب) و مند (مست) تشکیل شده است. بر اساس داستان‌هایی که نقل شده است، مردم این روستا پس از نوشیدن می و مست شدن، قلم و تیشه دست می‌گرفتند و شروع به کندن حفره‌ها در دل صخره می‌کردند. عده ای دیگر معتقدند میمند به معنی میمنت و مبارکی است. از آثار بسیار قدیمی این روستا می توان به خانه‌های صخره‌ای پراکنده، معبد، قلعه و برج‌های مختلف که مربوط به هزاران سال است، اشاره نمود. چندین نظریه در رابطه با پیدایش سازه‌های زیرزمینی میمند مطرح شده است: نخست این که مجموعه میمند در قرون هشتم و هفتم پیش از میلاد همزمان با قوم ماد که در غرب ایران آثار معماری صخره‌ای متعددی را به یادگار گذاشته‌اند، توسط گروهی از اقوام آریایی به وجود آمده است. دوم این که در اواخر دوره اشکانیان و اوایل دوره ساسانیان منطقه خوش آب و هوایی را برای سکونت انتخاب کردند و در دل کوه‌ها خانه‌هایی را برای سکونت ساختند. علاوه بر نظریه‌های فوق بسیاری از کارشناسان پیشینه این روستا را بین ۸ تا ۱۲ هزار سال می‌دانند.