قبه الصخره (به عربی: قبة الصخرة المشرفة) یکی از مهمترین آثار معماری اسلامی بعد از مسجدالاقصی در بیتالمقدس است. این مسجد تقدس خاصی نزد مسلمانان دارد. همچنین یکی از قدیمیترین نمونههای هنر معماری ارزشمند تمدن اسلامی است. مقصود از صخره در اینجا، سنگی است که برای سه ادیان آسمانی: اسلام، مسیحیت و یهودیت مورد احترام است. در تاریخ آمده است که در شب معراج محمد پسر عبدالله پیغمبر اسلام از روی این صخره سوار بر براق و به معراج رفت. در سفرنامه ناصرخسرو ادعا شدهاست که به هنگام ورود پیامبر به مسجد، آن صخره پیش پایش از زمین بلند شد و پس از عروجاش، آن سنگ دیگر روی زمین برنگشت. طول صخره از شمال به جنوب ۵/۱۷ متر و عرض آن از مشرق به مغرب سیزده متر و ارتفاع آن یک تا دو متر است.