در سال 1901 ویلیام س.هارلی 21 ساله، به فکر طراحی موتوری کوچک با ظرفیت 07/7 اینچ مکعب(116 سیسی) و چرخ دندههای 4 اینچی(102میلیمتر) افتاد. این موتور برای استفاده در بدنه دوچرخه پدالی معمولی طراحی شده بود. در طول دوسال بعد هارلی و دوست دوران کودکیاش آرتور دیویدسون با استفاده از مغازه ماشین آلات میلواکی و در منزل دوستشان هنری ملک به کار روی دوچرخه موتوری شان پرداختند. این کار در سال 1903 با کمک برادر آرتور، والتر دیویدسون به پایان رسید. به مجرد تکمیل، پسرها متوجه شدند که موتور آنها توانایی بالارفتن از تپههای میلواکی را بدون استفاده از پدال ندارد. آنها این مساله را به عنوان تجربه گرانبهایی برای خود ثبت کردند.