کفاشان که در گذشته به نام اُورُسی‌دوزها شهرت داشته اند یکی از مهترین مشاغل بازار تهران که حرفه شان نسل به نسل منتقل شده است. بازار کفاش ها یکی از مهم ترین بخش های بازار تهران است که در حکومت صفویان بین سال های سال‌های ۹۰۷ تا ۱۱۳۵ ه ش بنا شده است.

این صنعت علاوه بر اینکه از نظر اقتصادی اهمیت بالایی دارد، از نظر تاریخی و صنایع دستی نیز اهمیت ویژه ای دارد. برای ساخت کفش‌ها از دو روش صنعتی و دستی استفاده می‌شود. در حوزه کفش‌ نیز مانند بسیاری دیگر از حرفه‌ها همچون قالی بافی، محصولات تولید شده با دست کیفیت و خواهان بیشتری دارد. تولید کفش دست دوز، به دلیل استفاده از محلول های شستشوی شیمیایی و انواع چسب ها یکی از مشاغل سخت و زیان آور است و کارگاه ها به دلیل استفاده از مواد شیمیایی و بنزین همواره در معرض اشتعال و آتش سوزی است، کارگران در این شغل ناچار هستند برای پیشگیری از احتراق همیشه نکات ایمنی را رعایت کنند همچنین در بعضی موارد ممکن است سروکار داشتن با این مواد مشکلات تنفسی برای کارگران ایجاد کند. برای تولید هرجفت کفش اقلام و ابزارهای گوناگونی از قبیل از نخ، میخ، چرم، چسب آهن، قیچی ، سمبه ، درفش، چرخ خیاطی ، چاقو و... به کار می رود. تولید کفش از مراحل مختلفی مثل طراحی الگو، کاربُری، پسایی سازی و پیش کاری می باشد که توسط افراد مختلف در کارگاه ها انجام می شود. کارگران روزانه ۱۲ ساعت یا بیشتر در این کارگاه ها مشغول تولید کفش های دست دوز هستند. فعالان این حرفه آخرین نسل در تولید کفش های دست دوز هستند. |منبع: ایرنا