انسان فرزند طبیعت است، از طبیعت برمی آید و بدان باز می گردد. خوارك، پوشاك و حتی هوایی كه تنفس می كند به صورت حیرت آوری به طبیعت وابسته است بدانگونه كه طبیعت را می توان مادر آدمی نامید. ولی همین انسان كه چون كودكی در دامان زمین پناه گرفته است، مخرب ترین موجودی است كه تا كنون پا بر كره خاكی نهاده است. میزان تخریب زمین و منابع طبیعی آن از ابتدای انقلاب صنعتی تاكنون به تنهایی بیش از چندمیلیون سال زندگی بشر بر روی این كره خاكی است. هم اینك انسان بی محابا از خاك، آب، گیاهان و جانوران بهره برداری كرده و با آلاینده های پایدار آب و هوا را می آلاید.