انسان همواره پیوندی ناگسستنی با طبیعت داشته و دارد. او در دامان طبیعت پرورش یافته و حتی پس از قرنهای متمادی و آغاز شهرنشینی، هیچ گاه به طور كامل از طبیعت دور نشده است. اما در طی قرن گذشته و بخصوص دو دهه اخیر، با گسترش روزافزون زندگی ماشینی بیگانگی و یا بی اعتنایی با طبیعت افزایش یافته است. طبیعت زیبا ترین آفریده خالق است که زیبایی بهشت را به آن نسبت داده اند. کلا هر چیزی که انسان در پدید آوردن آن دخالت نداشته باشد را طبیعی می گویند و انسان را همیشه جذب خود می کند حتی اگر در مدرن ترین شهر ها زندگی کند زیرا که زندگی اولیه انسان ها در طبیعت بوده است.