اگر پدر و مادرها از همان دوران کودکی ، فرزندان خود را با طبیعت آشتی دهند ، این ارتباط دوستانه با طبیعت ، اتفاقات خوشایندی را برای هستی رقم خواهد زد. در مناطقی که هنوز مردم آن با طبیعت ارتباط تنگاتنگی دارند و زندگی شان از طریق این ارتباط دو جانبه تأمین می شود، این دوستی غیر قابل انقطاع به نظر می رسد و مردم نسبت به طبیعت همانند فرزندانشان احساس مسئولیت می کنند و برای آن دل می سوزانند تا طبیعت نیز در برقراری یک زندگی آرامش بخش و مستغنی مددیار آنان باشد. در عین حال روحیه این آدم ها با طبیعت پیرامون خود گره خورده است و گویی این دو یکی شده اند.