«جاجیم» دست‌بافی از پارچهٔ کلفت شبیه به پِلاس که از پلاس نیز نازک‌تر است و آن را از نخ‌های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو می‌بافند. مواد اولیه جاجیم پشم است و بافت آن شبیه گلیم است، با این تفاوت که جاجیم در چهار تخته بافته می‌شود و پس از بافتن به هم متصل و دوخته می‌شود. جاجیم‌ها پرز ندازند و می‌توان از هر دو روی آن استفاده کرد. کوچ‌نشینان از آن بهرهٔ زیادی می‌برند و کاربرد آن به عنوان روانداز و محافظ سرما است. جاجیم مناسب‌ترین چیزی بود که در قدیم روی کرسی می‌انداختند، هنر جاجیم بافی در روستای «زیارت» گرگان ارثیه‌ای است که از مادران به دخترانشان و همواره از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. زنان هنرمند جاجیم باف در روستای «زیارت» شهر گرگان تار را در پود وجودی‌اش گره زده و زیباترین نقش‌ها را با سرانگشتان زیبایشان به وجود می‌آورند. آن‌ها کارگاه‌های خود را در پستوی خانه‌هایشان بر پا می‌کنند به امید آنکه همانند گذشته شانه به شانه خانواده در چرخه اقتصادی خانه سهیم باشند. امروزه این هنر زنان زیارت نیازمند یاری دولت مردان است تا در پستوی خانه‌هایشان به فراموشی سپرده نشود.