بخش اعظم فعالیت‌های عشایر کوچ‌نشین کُرمانج خراسان در دست زنان می باشد. از این رو، مردان کوچ نشین، بدون وجود همسر هرگز نمی تواند زندگی را اداره کنند. برای مرد کوچ‌نشین، ازدواج یا زندگی در خانواده ای که قبلاً تشکیل شده،یکی از ضروریات تداوم کوچ‌نشینی است وبا توجه به اهمیت نقش زن در زندگی عشایری، ازدواج مجدد مردانی که همسرشان فوت کرده، خیلی زودتر از آنچه میان شهرنشینان معمول است، انجام می‌گیرد. هرگاه هنگام ازدواج جوانی فرا برسد، نزدیکانش به فکر می‌افتند تا همسری برایش انتخاب کنند و چنانچه پدر و مادر در این زمینه کوتاهی کنند، خود جوان، مقصود خویش را از طریق دوستان، به گوش بزرگترها می‌رساند و آنان نیز، برای او آستین بالا می‌زنند.