مسجدالاقصی (به عربی: المسجد الأقصی‎، به‌معنی دورترین مسجد) مسجدی‌ست که نام آن در آیه اول سوره اسراء آمده‌است، که اشاره به معراج و سیر شبانه پیامبر اسلام از مسجدالحرام به مسجدالاقصی دارد: «سبْحَانَ الَّذِی أَسرَی بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِّنَ الْمَسجِدِ الْحَرَامِ إِلی الْمَسجِدِ الاَقْصا الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنرِیَهُ مِنْ ءَایَتِنَا إِنَّهُ هُوَ السمِیعُ الْبَصِیرُ» «منزّه‌است آن خدایی‏ که بنده‌اش را شبانگاهی از مسجد الحرام به سوی مسجد الأقصی- که پیرامون آن را برکت داده‌ایم- سیر داد، تا از نشانه‌های خود به او بنمایانیم، که او همان شنوای بیناست. این آیات در سال ۶۲۱ یعنی حدود ۹۰ سال پیش از ساخت مسجدی با همین نام در بیت المقدس یا اورشلیم نازل شده‌است و لذا جز تشابه اسمی، دلالتی بر آن ندارد. عامه گمان می‌کنند که مسجدالاقصی همان قبه الصخره(یعنی گنبد طلائی بر روی صخره مقدس)، است. همچنین بیشتر مسلمانان گمان می‌کنند که مسجدالاقصی که در قرآن آمده‌است همان مسجدالاقصی واقع در بیت المقدس فعلی است، که همانطور که اشاره شد تاریخ ساخت مسجدالاقصی فعلی واقع در بیت المقدس سالها پس از نزول قرآن است. در احادیث متعدد از ائمه شیعه، مسجدالاقصی که در قرآن آمده‌است نه در بیت المقدس و نه در روی زمین بلکه در آسمانها اعلام شده‌است. ( مستدرک‌الوسائل ج : ۳ ص : ۴۰۹)