"رشته کوه آلپ ها، يا آلپ ها (The Alps) معروف ترين رشته کوه جهان است و از نزديکي شهر نيس در سواحل مديترانه به شکل يک کمان عظيم تا حوالي لوبليانا در اسلووني و وين در اتريش امتداد دارد. مي توان گفت که کوه هاي آلپ مرز طبيعي و تا حد زيادي مرز سياسي ايتاليا را با کشورهاي همسايه اش فرانسه، سوئيس، اتريش و اسلووني تشکيل مي دهند. بلندترين قله ي آلپ ها مون بلان Mont Blanc) به معناي کوه سفيد) (۴۸۰۷ متر) است و مجموع قله هاي مستقل بالاي ۴۰۰۰ متر اين رشته ، ۵۲ قله است و اگر قله هاي چندگانه را نيز به حساب آوريم، اين تعداد به ۶۲ مي رسد (Collomb, ۱۹۷۱). اما اين تعداد را تا ۱۵۰ قله نيز گفته اند، و در سال ۱۹۹۳ يو. آي.ا.ا. (UIAA) و باشگاه کوه نوردي ايتاليا يک فهرست ۸۲ تايي از قله هاي ۴۰۰۰ متري آلپ ها تهيه کردند که به نظر مي رسد جنبه ي استاندارد پيدا کند. تمامي قله هاي ۴۰۰۰ متري به جز يکي (Piz Bernina) در آلپ هاي غربي و مرکزي قرار دارند. صدها قله ي بين ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ متر نيز در اين رشته کوه وجود دارد.
قسمت عمده ي منطقه را يخ و برف دائمي پوشانده (برف مرز: ۲۴۵۰ تا ۲۹۰۰ متر، بسته به عرض جغرافيايي و شمال يا جنوبي بودن شيب ها) و تعداد زيادي يخچال وجود دارد که طولاني ترين آنها گريت آلچ (Greal Alctsch) است به طول تقريبي ۲۲ کيلومتر. بعضي از يخچال ها تا ۱۲۰۰ متر هم ادامه مي يابد. در کوه هاي آلپ تعداد بي شماري هتل، مهمان پذير، پناهگاه و جانپناه وجود دارد، و در عين حال خدمات جانبي بسياري مانند راهنمايان حرفه اي، گروه هاي نجات و انواع وسايل حمل و نقل کوه ستاني در دسترس است. در واقع وجود بيش از حد تسهيلات، کوه نورد طبيعت گرا را آزرده مي سازد؛ دست کم در مراکز معروف و مهم که ما هم چندتايي شان (کورمايور، شاموني، زرمات، گريندلوالد، گاناتسي) را ديديم، و کوه هاي اطراف اين مراکز، تقريباً هيچ جا چشم انداز شما عاري از مصنوعات (تله کابين، تله سي يژ، قطار، پناهگاه، هتل، جاده، پله، طناب ثابت و مانند آنها) نيست. در نقاطي که کوه نوردي سابقه ي بيشتري دارد، مانند شاموني، اين امر سخت به ذوق مي زند."