در روز 72 رجب پس از اينكه آن حضرت در غار حراء  آرامش يافت باز به سوي آسمان نگريست، اما اين بار جبرئيل را ديد كه به او فرمود: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ» بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. محمد(ص) فرمود: من نميتوانم بخوانم! فرشته وحي به او فرمود: بخوان! او احساس كرد كه به راحتي مي تواند آنچه را جبرئيل به او وحي مي كند، بخواند و همراه فرشته خواند: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ، خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ، اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ، الَّذي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ، عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ». از اين پس امين مكه، رسول‌الله بود. او با ملكوت آشنا شده و ابلاغ رسالت الهي و وظيفه ي رهايي انسان از بند خاك را در وجود خويش احساس مي كرد و آسماني ترين هديه ي خداوند به بندگان،(مأموريت الهي خويش) را آغاز كرد.