حضرت زينب سلام الله عليها پس از آن که به سن ازدواج رسيد، به همسري برادرزاده علي(پسرعمويش)، عبدالله بن جعفربن ابيطالب که ? سال از او بزرگ‌تر بود درآمد زينب با ازدواج که عمل به سنت پيامبر خداست، رسالت بزرگي را که بر دوش دارد فراموش نمي‌کند. او مي‌داند که بايد در تمام صحنه‌ها و لحظه‌ها در کنار برادرش باشد. او مي‌داند که به ثمر نشستن قيام حسين و شهادت عزيزانش، نيازمند آزادگي در اسارت، صبر و پايداري، و پيام رساي او به گوش تاريخ بشريت است. از اين رو زينب در قرارداد ازدواجش شرط همراهي با برادرش حسين را قيد مي‌کند تا از وظيفه مهم خود باز نماند. از شخصيتي متعهد به اسلام و دوستدار اهلبيت، چون عبدالله بن جعفر که به خواستگاري دختر علي آمده است، انتظاري جز پذيرش اين شرط نيست. به هر صورت مراسم خواستگاري پايان مي‌يابد و عبدالله بن جعفر به افتخار همسري زينب کبري نائل مي‌گردد.