اسبها به زندگي در کنار يکديگر و گاهي در کنار ديگر حيوانات نيازمندند. از زماني که اسبها به وسيله شکارچيان شکر مي شدند. زندگي گله وار امنيت آنها را ضمانت مي کرده است چرا که تعدد ، شانس بقاء را بيشتر کرده ، امنيت بخش بوده و فرار را تسريع مي کرده است . ممکن است در اغلب اوقات اسبها را در حال نزاع و درگيري با يکديگر ببينيم . که اين ناشي از خصيصه اجتماعي بودنش است و تنهائي او را خمود و کج خلق مي کند . اگر اسبي در محوطه اي محصور به تنهائي رها شود ، به وضوح ديده مي شود که سرآسيمه و شيهه کشان به اين طرف و آن طرف دويده و حتي از نرده ها مي پرد تا خود را به ديگران و در کنارشان برساند . بعضي از اسبها از بودن در کنار حيواناتي مثل گاو و گوسفند هم راضي به نظر مي رسند ولي به ندرت تنهائي را دوست دارند .