طبق مطالعات محققان، وجود سم سيانور در دم مارمولک به اثبات نرسيده و آنها معتقدند اين مساله حقيقت ندارد؛ بلکه اين حيوان از دم خود فقط براي گمراه کردن شکارچي استفاده مي‌کند، چون دم پس از قطع شدن به حرکات پرشي خود ادامه مي‌دهد و حواس شکارچي پرت مي‌شود. در مطالعات گسترده‌اي که روي زيستگاه مارمولک‌ها صورت گرفت، مشخص شد گونه‌هاي مارمولک مي‌توانند به عنوان شاخص‌هاي زيستي مورد استفاده قرار گيرند. از آنها بخصوص در فصول خشک سال يا در مناطق خشک و لم‌يزرع که در آنجا دوزيستان کمي يافت مي‌شود، به عنوان شاخص‌هاي زيستي استفاده مي‌شود. مهمترين اثر مثبتي که مارمولک‌ها براي انسان دارند، اين است که بهترين و اصلي‌ترين شکارچيان آفت‌ها هستند. خصوصيات مارمولک‌ها، آنها را به شاخص‌هاي زيستي مناسبي براي آفت کش‌ها و آلاينده‌هاي محيطي ديگر بدل کرده است. مارمولک‌هاي خانگي مديترانه‌اي با خوردن سوسک‌ها و انواع مختلف حشرات به کنترل آفت‌هاي سالانه مزارع کمک مي‌کنند.