به گل نشستن يا خودکشي يک نهنگ سي تني ، خودکشي نهنگها و دلفينها اصطلاحا حالتي است که اين جانوران بدون هيچ علت ظاهري و بي هيچ دليل مشخصي خود را به کشتن مي دهند. به اين ترتيب که به هنگام " مد دريا " و بالا آمدن آب به ساحل مي آيند و در هنگام " جزردريا " و عقب رفتن آب به دريا باز نمي گردند و در نتيجه بر اثر بيرون ماندن از آب و تبخير آب بدنشان مي ميرند.هنوز هيچ پاسخ دقيق و ثابت شده علمي براي ماندن نهنگها و دلفينها در ساحل و بي رغبتي شان به بازگشت به دريا و در واقع ميل آنها به مرگ ارائه نشده است مهمترين نظريه در اين زمينه مي گويد : از آنجايي که اين پستانداران دريايي جهت خود را با فرستادن امواجي صوتي و سپس دريافت انعکاس آن پيدا مي کنند ، گاهي بر اثر خطاي فردي و يا اشتباه رهبر گروهشان و با پيروي جمعي از او ندانسته وارد آبهاي کم عمق مي شوند و سپس راه بازگشت به آبهاي ژرف و عميق را گم مي کنند . معتقدين اين نظريه مي گويند بهترين واکنش انساني در اين حالت آن است که بدن نهنگها و دلفينها را خيس نگه داريم و در اولين فرصت ممکن آنها را به نقاط عميقتر دريا برده و رها کنيم . اما در مقابل گروهي هستند که اين