هر ستاره‏ دريايي صدها مکنده قوي به نام پاهاي لوله‏اي دارد که اگر وارونه شود، با استفاده از اين پاها مي‏تواند به حالت اول بر مي‏گردد. 1) ابتدا انتهاي بازوهاي خود را خم مي‏کند تا با پاهاي لوله‏اي خود سنگي را بگيرد. 2) بعد از آن، خودش را به آرامي به روي آن مي‏کشد. 3) با انداختن خود به روي سنگ به حالت اول برمي‏گردد و به راهش ادامه مي‏دهد. بيشتر ستاره هاي دريايي پنج بازو (يا مضربي از پنج بازو) دارند که از يک صفحه تخت گرد مرکزي خارج شده است. ستاره هاي دريايي مغز ندارند. آنها يک حلقه ساده از سلول هاي عصبي دارند که اطلاعات را براي ستاره دريايي به حرکت درمي آورد. چشم هاي اوليه (گيرنده هاي نوري ابتدايي) در نوک بازوها هستند. اگر يک بازوي ستاره دريايي قطع شود، دوباره توليد مي شود يا دوباره رشد مي کند.