تصويري از يک سوارکار بر روي اسب
سوارکاري تا اواخر قرن پانزدهم، بيشتر در جنگ‌ها معمول بود. البته در بعضي از کشورها مانند ايران باستان، به‌عنوان ورزش و سرگرمي نيز مورد توجه قرار مي‌گرفت (مانند بازي چوگان)، ولي جنبه? هنري آن از اواخر قرن پانزدهم ميلادي به بعد اهميت يافت. بلأخره در اواخر قرن نوزدهم، با پيشرفت صنعت و جايگزين کردن اسب‌ها توسط ماشين‌آلات، سوارکاري جنبه? ورزشي و سرگرمي که امروزه مشاهده مي‌شود را به خود گرفت.
0
نظرات کاربران
✖
