يكي از رفتار‌هاي وحشيانه‌اي كه انسان با پليكان‌ها (بخصوص پليكان‌هاي پاخاكستري) كرده، استفاده از آنها در صيد ماهي بوده است. برخي صيادان، پليكان‌ها را در گرسنگي مفرط نگاه داشته و به گردنشان، طوق پلاستيكي‌اي مي‌انداختند تا نتوانند ماهي‌هاي صيد كرده را ببلعند. با رها كردن پليكان‌هاي گرسنه، آنها حريصانه به صيد ماهي مي‌پردازند و صيادان هم ماهي‌هايي كه پليكان‌ها شكار كرده، ولي نمي‌توانند ببلعند را از چنگشان درمي‌آورند. به هر حال امروزه در تمام نوار ساحلي، بخش‌هاي شمال شرقي سيستان و پيرامون تالاب هامون ، منطقه جنوب غربي ايران و تالاب‌هاي كوچك و بزرگ خوزستان، تعداد پليكان‌هاي پاخاكستري 180 سانتي‌‌متري سفيد رنگي كه روزگاري در زمستان‌ها با غرور، آسمان منطقه را مي‌پيمودند، بشدت كاهش يافته و كمتر مي‌توان آنها را ديد.