کامرون در فيلم آواتار اشاره هاي سياسي متعددي را به کار برده است. در واقع مي توان گفت که فيلم او حول موضع دستيابي به کاني ارزشمند و ناياب ان ابتينيوم در سياره پاندورا مي چرخد. ان ابنينيوم به وضوح نماديست از حرص و طمع بشري که در طول تاريخ انسانها را وادار به قتل و خونريزي و غارت جان و اموال ساير همنوعان خود کرده است و حالا در سياره اي ديگر تاريخ دوباره تکرار مي شود. گروه تفنگداران و خدمه و بولدوزرها توسط سرهنگ مايلز کوارچ فرمانده عمليات نظامي که شخصيتي يک بعدي و نمونه اي کليشه اي از يک تفنگدار امريکايي مدرن است, اداره مي شوند. او در بخش هايي از دستورات و پيامش به سربازاني که جديدا به سياره امده اند بوميان ناوي را که شباهت فوق العاده اي به سرخپوستان امريکايي دارند متوحش مي خواند. اين نماد به همراه ساير نماد هايي که او به کار مي برد همچون مبارزه با تروريسم, و حمله پيشگيرانه, ياد اور اشغال نظامي عراق توسط امريکا است.