پر طاووس با داشتن حفره‌هاي بسيار ريز نوري(که نور را به مجموعه‌اي از رنگ‌هاي آبي ، سبز ، قرمز و زرد تبديل مي‌کنند)، نمونة بارزي از يک بلور فوتونيکي طبيعي محسوب مي‌شود؛ اما با توجه به گران با توجه به الگوي محدود ساختارهاي فوتونيكي و گران بودن آنها، آيا مي‌توان از آن به‌عنوان بلوک‌هاي سازندة دستگاه‌هاي اپتوالکترونيکي آينده استفاده نمود؟ اين سؤالي است که جمعي از محققان چيني به سرپرستي هويلان سو سعي کرده‌اند تا جوابي براي آن بيابند. به اين منظور آنها نانوذراتي از جنس اکسيد روي را داخل بخشي از پر طاووس تعبيه کردند و به اين ترتيب ابزاري قابل کنترلي براي تنظيم تابش‌هاي نوري ايجاد شد. نانوذرات اکسيد روي با قرار گرفتن در معرض تابش پرتوهاي فرابنفشي كه طول موجشان 360 نانومتر است، نوعاً به ترتيب دو نور بنفش و سبز با طول موج‌هاي 420 و 550 نانومتر از خود ساطع مي‌کنند که تطابق خوبي با نمونة پر طاووس داشته، مي‌تواند نور تابشي را در محدودة مرئي نگه دارد. با اين حال مشکل موجود در اين شيوه چگونگي قرار دادن اين نانوذرات در ساختار پر طاووس بود. دانشمندان چيني براي حل اين مشکل بخشي از پر طاووس را در محلولي ا