در باره رعد و برق ممكن است ديدگاه‏هاى مختلفى وجود داشته باشد . شايد بعضيها شوخى طبيعت و يا خشم خدايان و يا رعد; اسم ملك و برق تازيانه ملك (مجمع البيان، ج‏1، ص 57، ذيل آيه 19 سوره بقره) بدانند چنانكه ژرژ گاموف مى‏نويسد: «آدمى از زمانهاى بسيار گذشته با پديده‏هاى برقى آشنا بوده است . نياكان ما ازبرق ابرهاى رعدخيز وحشت داشتند و جهش برق را به خشم خدايان نسبت مى‏دادند» (ماده، زمين و آسمان، ترجمه رضا اقصى، ص 115) . برقى كه از قطعات ابر به وجود مى‏آيد، از يك طرف با درخشندگى خاص خود و صداى مهيب رعد كه از آن برمى‏خيزد، گاهى انسان را به وحشت مى‏اندازد . ترس و وحشتى كه از آن ناشى مى‏شود، اگر طورى باشد كه بيشتر مردم بترسند، نماز آيات واجب مى‏شود. و ترس و اضطراب از خطرات ديگر آن كه ممكن است‏باعث آتش‏سوزى شود . كسانى كه هنگام رعد و برق در بيابان و راه و ... هستند ممكن است صاعقه به آنها برخورد كند و به هلاكت‏برساند . در آن حال انسان بايد به زير درختى، كنار ديوارى، يا پناهگاهى برود و يا حتى در يك گودالى دراز بكشد چرا كه رعد و برق نتيجه برخورد الكتريسيته مثبت و منفى با يكديگر است كه قسمت مثبت آن همان ال